Organizm człowieka jest bardzo precyzyjną maszyną, gdzie każdy element naszego ciała jest połączony w całość i funkcjonuje na zasadzie wzajemnego oddziaływania. Oddychając dostarczamy tlen do krwi, jedzenie przetworzone w naszym organizmie dostarcza do krwi składniki energetyczne, witaminy, mikroelementy, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania naszego ciała. Tak buduje się system odpornościowy<br />W momencie, kiedy organizm nasz zostanie zaatakowany przez inną formę życia bakterie, pasożyty itp.), stara się go usunąć. Nie zawsze jednak nasz organizm jest w stanie podjąć tę walkę i wtedy chorujemy. Często jest tak, że źle się czujemy idziemy do lekarz i po wszelkich możliwych badaniach nadal nieznane są przyczyny naszego złego samopoczucia, a przyczyn może być wiele.
PASOŻYTY, które działają na naszą szkodę:
- mechanicznie drażnią błonę śluzową jelit
- prowadzą do powstania nadżerek, wrzodów, przewlekłych krwawień
- toksyny i wydaliny pasożytów wywołują miejscowe stany zapalne i ogólnoustrojowe reakcje alergiczne
- okradają organizm żywiciela ze składników odżywczych, aż do skrajnego wycieńczenia
- hamują zdolność organizmu żywiciela ze składników odżywczych, wywołując niedobory żywieniowe i stan głodu komórkowego
- hamują zdolność organizmu żywiciela do wchłaniania składników odżywczych wywołując niedobory żywieniowe i stan głodu komórkowego
- utrudniają i upośledzają proces trawienia pożywienia blokują dopływ soków trawiennych do światła jelita (przewody wyprowadzające wątroby, trzustki, gruczołów jelitowych)
- wywołują niedrożność jelit
Glista ludzka (łac. Ascaris lumbricoides)To robak pasożytujący w jelicie cienkim człowieka. Dorosłe osobniki mogą osiągać długość 20-40 cm. Wydzieliny i wydaliny (toksyny) glist powodują zatrucie organizmu i mogą wywołać reakcje alergiczne. Do najczęstszych objawów wynikających z obecności glist są: bóle brzucha, niestrawność, mdłości, wymioty, biegunki lub zaparcia, zaburzenia łaknienia, wysypki, świąd skóry, bóle głowy, rozdrażnienie, obrzęk twarzy i rąk.
Owsiki (łac. Enterobius vermicularis)Jeżeli twoje dziecko jest rozdrażnione, ma podkrążone oczy, skarży się na bóle głowy, źle śpi i budzi się w nocy, narzekając na swędzenie w okolicach odbytu to prawdopodobnie mają owsiki. Owsiki to małe robaki o długości 0,5-1 cm. Dzieci zakażają się po połknięciu mikroskopijnej wielkości jaj owsika. W jelicie człowieka z jaj wylęgają się larwy, które po 2-4 tygodniach przekształcają się w dojrzałe pasożyty. Dorosłe owsiki bytują w końcowym odcinku jelita cienkiego i w jelicie grubym. Samce giną po zapłodnieniu samic, samice natomiast wędrują w pobliże otworu odbytowego i tam podczas odpoczynku lub snu człowieka składają jaja w fałdach odbytu. Jedna samica owsika składa średnio 10000 jaj.
Przywry - wnętrzniaki (łac.Digenea)
Przywrami nazywamy pasożyty wątroby i trzustki. Mają płaskie ciało o długości 20 - 30 milimetrów i szerokości 8-12 milimetrów. Objawy zakażenia przywrami: ogólna niedyspozycja, bóle głowy, osłabienie apetytu, pokrzywka, może pojawić się wysoka temperatura.Niedługo po tym pojawiają się bóle w nadbrzuszu i pod prawym żebrem. Wątroba staję się twarda i powiększona. Możliwe jest także powiększenie śledziony. Po pewnym czasie ostre objawy ustępują i zakażenie przechodzi w postać przewlekłą. Występują cykliczne ataki bólu oraz chroniczne zapalenie wątroby. Rozpoznanie choroby w fazie początkowej jest trudne, gdyż pasożyty zaczynają składać jaja po upływie 3 - 4 miesięcy od czasu wtargnięcia do organizmu.
Tasiemce (łac.Cestoda)
Tasiemce należą do robaków płaskich, które wywołują chorobę, zwaną tasiemczycą. Tasiemce mają kształt tasiemki czy wstążki. Składają się z główki uzbrojonej w haczyki lub ssawki (za pomocą których przyczepiają się do wewnętrznej ściany jelita), krótkiej szyjki stanowiącej strefę wzrostową oraz licznych członów. Dojrzałe człony, zawierające zapłodnione jaja, odrywają się od końca pasożyta i są wydalane z kałem. Dalszy rozwój jaja do postaci wągra odbywa się w przewodzie pokarmowym żywiciela pośredniego (zwierzę). Uwalniane z jaja zarodki przebijają ścianę jelita i osiedlają się w narządach wewnętrznych. Człowiek zaraża się przez spożycie surowego lub niedogotowanego zakażonego mięsa. Długość ciała waha się w granicach od kilkuset mikrometrów do kilku, a nawet kilkunastu metrów (np. u bruzdogłowca szerokiego do 20 metrów). W ciele człowieka osiąga do 15 metrów długości. Zaniepokoić nas powinno ciągłe uczucie osłabienia, bóle brzucha, częste mdłości. Mimo że jemy normalne posiłki, tracimy na wadze, może dojść do anemii, niekiedy obecność tasiemca wywołuje biegunki. Zdarza się jednak, że obecność pasożyta nie wywołuje żadnych objawów.
Toksocaroza - choroba odzwierzęca
To jedna z wielu chorób pasożytniczych, której przenosicielami są zwierzęta takie jak psy i koty towarzyszące człowiekowi. Do zakażenia pasożytem Toksocara dochodzi po połknięciu jaj znajdujących się w odchodach psów i kotów, zatem najbardziej narażone są dzieci i dorośli mający bliski kontakt ze zwierzętami, a także dzieci bawiące się w piaskownicach zanieczyszczonych kocimi lub psimi odchodami. W początkowej części jelita cienkiego wylęgają się larwy, które następnie przechodzą przez ściankę jelita i wędrują do płuc naczyniami krwionośnymi i limfatycznymi. Wraz z krwią tętniczą rozprzestrzeniają się w całym organizmie. W rejonie naczyń włosowatych larwy opuszczają naczynia i przedostają się do tkanek. Najczęściej umiejscawiają się w wątrobie, ośrodkowym układzie nerwowym, oku. Objawy są różne w zależności od postaci klinicznej. Przy inwazji niewielką liczbą larw choroba może mieć przebieg bezobjawowy. W pozostałych przypadkach choroba przebiega w postaci pełnoobjawowej jako zespół larwy wędrującej trzewnej, ocznej, bądź zajmuje ośrodkowy układ nerwowy. Zespół larwy wędrującej trzewnej charakteryzuje się gorączką, osłabieniem, utratą apetytu, wymiotami, biegunką, powiększeniem śledziony i wątroby, wysypkami skórnymi, napadami kaszlu, zapaleniem płuc. Zespół larwy wędrującej ocznej wiąże się z upośledzeniem widzenia, natomiast zajęcie ośrodkowego układu nerwowego może objawiać się padaczką i objawami wynikającymi z zaburzenia funkcjonowania pewnych obszarów mózgu wywołanych uciskiem.
Tęgoryjec dwunastnicy (łac. Ancylostoma duodenale)
Szacuje się, że małym, czerwonawym nicieniem zarażonych jest kilkanaście procent ludzi na całym świecie, szczególnie w strefie międzyzwrotnikowej. Tęgoryjec ma bardzo szeroką gardzieli i otwór gębowy, stąd jego nazwa. Przy ich pomocy głęboko wczepia się w błonę śluzową jelita cienkiego, głównie dwunastnicy. Żywi się fragmentami nabłonków i krwią. Poza tym wydziela toksyny, hamujące krzepnięcie krwi, dlatego do objawów należą między innymi krwawienia z przewodu pokarmowego i anemia. Stała utrata krwi prowadzi często do silnej niedokrwistości. Uszkodzenia jelit często powodują też zakażenia bakteryjne.
Włosogłówka (łac.Trichocephalus trichiurus)
To robak w kształcie nitki długości do 5 cm, który powoduje włosogłówczycę. Jaja wydalane z kałem nie wywołują zarażenia. W wilgotnej i ciepłej glebie jaja dojrzewają, a w ich wnętrzu powstają larwy. Człowiek zaraża się, spożywając produkty zanieczyszczone jajeczkami zawierającymi larwy. W zarażeniu pośredniczą muchy, które przenoszą jajeczka z odchodów i gleby na produkty spożywcze. Ogniwem pośrednim są brudne ręce. W 25% przypadków zarażenie przebiega bezobjawowo. Przy większej ilości pasożytów występuje biegunka, niekiedy śluzowo-krwawa, bóle w jamie brzusznej, spadek masy ciała, anemia. Mogą pojawiać się skórne objawy alergiczne oraz: brak apetytu, rozdrażnienie, bezsenność, bóle głowy, osłabienie.
WIRUSY (łac. virus – trucizna, jad ) – to cząstki bardzo niewielkich rozmiarów, sięgających granic 10-400 nm. Nie zawierają one własnych enzymów metabolizmu, lecz korzystają z enzymów gospodarza, są bowiem bezwzględnymi pasożytami. Zbudowane są z białka i kwasu nukleinowego (RNA lub DNA). Wirusy namnażają się tylko i wyłącznie wewnątrz komórki gospodarza. Ze względu na rodzaj komórek gospodarza, wymienić można wirusy roślinne, wirusy zwierzęce i bakteriofagi (wirusy atakujące komórki bakterii). Wirusy mają postać krystaliczną, a wprowadzone do komórek zaczynają się namnażać (nie mylić z rozmnażaniem). Namnażanie jest niezwykle niekorzystne dla komórek gospodarza, gdyż może prowadzić do ich rozpadu, zniszczenia. Komórki zaatakowane przez wirusy mogą powodować różnego rodzaju objawy chorobowe, zarówno w zainfekowanych organizmach zwierzęcych jak i roślinnych. Wirusy są bardzo kapryśne, czasami atakują organizm prawie natychmiast (grypa, różyczka, świnka – przenoszone na ogół drogą kropelkową), a czasem żyją w ukryciu nawet do 10 lat (AIDS). Podstawowym objawem, choć nie zawsze, jest wysoka gorączka, która jest wyznacznikiem walki organizmu z „obcym”, bóle głowy, ogólne rozbicie, wymioty. Ale zdarza się bezobjawowe zakażenie np. choroba Heinego-Medina.
Choroby wirusowe człowieka
• Grypa
• Różyczka
• Świnka
Wirus grypy:
• Ospa Wietrzna i Ospa Prawdziwa (Czarna)
Wirus ospy wiecznej:
• Odra
• Choroba Heinego-Medina (Polio)
• Wirusowe zapalenie wątroby (Żółtaczka zakaźna)
Wirus żółtaczki:
• Opryszczka
• AIDS
Wirus raka szyjki macicy:
• Wirusy onkogenne (powodują nowotwory u ludzi i zwierząt)
• Wścieklizna
BAKTERIE – z jednej strony są bardzo pożyteczne, ale z drugiej strony niektóre z nich mogą zakłócać funkcjonowanie organizmów powodując choroby.
Odgrywają ważną rolę w obiegu biogennych pierwiastków (rozkładają martwą materię organiczną i zamieniają ją w substancję nieorganiczne, które są pobierane przez rośliny). Biorą udział w podtrzymywaniu wszystkich cykli biogeochemicznych (np. obiegu azotu) oraz w procesach fermentacji i gnicia. Jako symbionty żyjące w organizmach zwierząt, w tym ludzi, odpowiadają m.in. za trawienie pokarmów, umożliwiając lub przynajmniej ułatwiając w ten sposób ich odżywianie. Są producentami różnych ważnych dla funkcjonowania ekosystemu substancji, np. niektórych witamin dla konsumentów.
Bakterie to grupa mikroorganizmów, stanowiących osobne królestwo. Występują w zasadzie wszędzie, od lodowców począwszy, poprzez wodę, glebę nawet na terenach radioaktywnych, po organizmy żywe. Niektóre grupy wytwarzają właściwości przetrwalnikowe (tzw. endospory).
Wielość i różnorodność bakterii jest tak ogromna, że nie wszystkie zostały wykryte, a tym bardziej przebadane i zakwalifikowane. Osiągają od 0,5 do 5 mikrometrów wielkości. Są też mniejsze – ultra mikrobakterie, najmniej znane.
Bakterie są wykorzystywane w przemyśle farmaceutycznym, fermentacyjnym, w rolnictwie, w biooczyszczalniach ścieków oraz do likwidacji zanieczyszczeń środowiska a także do badań naukowych.
Każdy z nas ma swoją indywidualną mikroflorę, wyjątkową pod względem składu gatunkowego i liczebności bakterii oraz – jak się niedawno okazało – niewiele zmieniającą się z biegiem czasu.
W momencie, kiedy jakieś drobnoustroje dostają się do organizmu, „osobista” flora bakteryjna usiłuje je zniszczyć. Nie udaje się to w przypadku obniżonej odporności danego organizmu spowodowanego np. przerwaniem tkanki (urazu otwartego), długotrwałym stresem, przewlekłą chorobą, przyjmowanymi lekami – szczególnie niebezpieczne są antybiotyki, które niszczą nie tylko te złe bakterie, ale nasze własne i wtedy organizm jest jeszcze bardziej narażony na infekcje.
Wśród chorób powodowanych przez bakterie chorobotwórcze wyróżniamy:
- gruźlicę,
- kiłę
- dur brzuszny,
- czerwonkę,
- szkarlatynę i in.
Droga infekcji może być różna. Bakterie mogą wnikać poprzez układ pokarmowy lub oddechowy.
Bakterie Coli:
Gronkowiec złocisty:
Helicobacter pylori:
Pneumokoki:
Bakteria Salmonelli:
DROŻDŻAKI – (candida albicans – kandydoza – grzybica) – to grzyb, który wywołuje drożdżycę.
Jest to infekcja skóry, błon śluzowych, paznokci, stóp. Atakuje dzieci i osoby z osłabionym systemem odpornościowym oraz jest skutkiem ubocznym długotrwałej antybiotykoterapii. Przyczyną może być również stres i złe nawyki żywieniowe.
Nie dość, że jest wstydliwa, to jeszcze skóra swędzi, czerwieni się.
Powstaje we wszystkich wilgotnych zakamarkach ciała, a co najgorsze w narządach płciowych.
Szczególnie kobiety narażone są na grzybice w intymnych miejscach. Pojawia się w pochwie, w postaci gęstych, biało-żółtych upławów. Wywołuje swędzenie i pieczenie. Nieleczona kandydoza jest bardzo niebezpieczna dla organizmu.
Candida albicans to pasożytniczy grzyb zaliczany do drożdżaków, który żyje w przewodzie pokarmowym u ok. 40% populacji. Jego niewielka ilość nie przeszkadza prawidłowemu funkcjonowaniu organizmu, grzyb współżyje z innymi mikrobami składającymi się na florę fizjologiczną przewodu pokarmowego. Problem pojawia się, gdy populacja drożdżaków znacznie się rozrasta w przyjaznych dlań warunkach – przy nieodpowiedniej diecie, w stresie, w wyniku zażywania antybiotyków. Candida wykracza wtedy poza przewód pokarmowy, zagnieżdża się w innych częściach ciała i zmienia swoją formę – ze zwykłego grzyba drożdżaka przeistacza się w niebezpieczną bakterię odporną na działania antybiotyków i leków przeciwgrzybicznych. Z przewodu pokarmowego dostaje się do ścian jelit, co jest początkiem wielu poważnych dolegliwości i chorób. Następnie atakuje krew, w niej podróżuje po organizmie, wybiera najbardziej cieple i wilgotne organy ludzkiego organizmu i tam się zasiedla.
blablabla